نام : حبیب
نام خانوادگی : یوسفی
تاریخ تولد : 1350
سال انتخاب : 1381
برگزیده شده در حوزه : نرم افزار و اطلاع رسانی
برگزیده دوره : نهم
حبیب یوسفی در سال 1350 در شهر تهران دیده به جهان گشود. چهارساله بود که به اتفاق خانواده به شهر مراغه مهاجرت نمود و در این شهر سکونت یافت. با ورود به دبستان شهریار این شهر، تحصیل در دوره ابتدایی را آغاز کرد. از آنجا که کسی خوش صداتر از او را در مدرسه سراغ نداشتند و زمینه و استعداد تلاوت قرآن را در او بیشتر یافته بودند، همچون مقاطع دیگر تحصیلی به عنوان قاری قرآن شناخته شد و به اجرای تلاوت میپرداخت. وی برای تحصیل در دورة راهنمایی مدرسه شهید بهشتی را برگزید. در این مدرسه نیز به توفیقات مضاعفی در زمینة قرآن کریم دست پیدا کرد. او با شرکت در مسابقات گوناگون قرآنی بارها توانست عناوین و رتبههای ممتاز را از آن خود نماید.
جدّ بزرگ او مرحوم میربابای امامزاده یکی از روحانیون برجسته و سرشناس آذربایجان و امین مردم آن خطه به شمار میرفت. لذا او نیز در پانزده سالگی به تحصیل در حوزة علمیه گرایش پیدا کرد اما به دلایل مختلف این امر میسر نشد با این حال همیشه آرزو داشت در مؤانست با قرآن توفیق الهی را جل نماید.
تقدیر چنانبود که پس از گذران این ایام مجدداً به تهران مراجعت نموده و در این شهر اقامت گزیند. او که نخستین آموزشهای قرآنی در شهر مراغه را نزد استادش محمدعلی اسدتاش گذرانده بود، اکنون تصمیم داشت علاوه بر مطالعات و مساعی و ممارست شخصی برای تکمیل دانستههایش در زمینة فنون مختلف قرائت و تلاوت محضر اساتیدی چون استاد محسن موسوی بلده، استاد ابراهیم پورفرزیب (مولایی) و استاد ابدی را درک کرده و کسب فیض نماید.
صدای پرمایه واستعداد در بهرهگیری از این نعمت خدادادی مهمترین عامل موفقیت او در این زمینه به شمار میرفت. اما او نیت آن را داشت که تمام توانایی خود را در خدمت قرآن کریم به کار گیرد لذا این تجربه، اولین و آخرین تجربه او در خصوص سرودخوانی محسوب میشد. وقتی سالهای پایانی تحصیل در دبیرستان را طی میکرد، تنها دانشآموز منطقه 14 تهران لقب گرفت که با تقاضا و معرفی مسؤولین همزمان با تحصیل، به تدریس قرآن در دبیرستان دهخدا نیز اشتغال یافت. به تدریج از سوی مدارس دیگری نیز دعوت به همکاری شد اما اشتغال یافت. به تدریج از سوی مدارس دیگری نیز دعوت به همکاری شد اما فرصت اندک او امکان همکاری گسترده با دیگر مدارس را هرگز نصیب او نکرد.
وقتی به مطالعات جدیتری در موضوع «صوت و آوا» روی آورد، احساس کرد ناگزیر لازم است از دانش و تجربه اساتید صاحب نام موسیقی نیز بهره بگیرد. به همین منظور با پشتکار و علاقة فوقالعاده موفق شد فرصت شاگردی مرحوم محمدعلی حدادیان استاد بزرگ نی ایران و استاد دانشگاه تهران و یکی از شاگردان درجه یک مرحوم استاد نورعلی برومند را برای خود فراهم سازد. استاد حدادیان از جمله موسیقیدانان متدین و اخلاقمداری بود که به گفته خود او صیغة دینی و اخلاقی حبیب یوسفی او را واداشت که هرآنچه میتواند، به او بیاموزد. آن مرحوم به این شاگرد مورد علاقه خود گفته بود که اگر عمر دیگری نصیبش میشد، ترجیح می داد آن را در فراگیری و آموزش و مطالعه در موسیقی قرآن کریم مصروع دارد. استاد همواره به حبیب توصیه میکرد که اگرچه هم میتواند آواز بخواند و هم قرآن، اما چون قاری است و به شرف قرآن مشرف شده باید فقط قرآن بخواند. وقتی استاد شنید که یوسفی در دهمین نمایشگاه بینالمللی قرآن کریم به عنوان خادم برگزیده قرآن معرفی شده است، از صمیم دل خشنود شد و گریست.
استاد حبیب یوسفی همچنین برخی از دانستههایش را در زمینة موسیقی قرآن موهون استاد حاتم عسکری است. اما این فقط استاد حدادیان بود که به جهت علاقه فراوان به یوسفی تنها نی مخصوص خود را به یادگار نزد او گذاشت و از دنیا رفت. روحش شاد.
استاد یوسفی فارغالتحصیل رشته مدیریت صنعتی در مقطع کارشناسی دانشگاه علامه طباطبایی است اما به امور دیگری چون برنامهنویسی و تولید نرمافزارهای قرآنی نیز متمایل و در این باره نیز تجارب ارزنده ای اندوخته بود. به این لحاظ موفق شد در سال 1377 به کمک دو برادر خود شرکت «پیغام نور رایانه» را با هدف تولید نرم افزار قرآنی مائدة 1 شامل مباحث مربوط به تلاوت قرآن تولید کند که در آن یکی از ارزشمندتین فعالیتها در حوزة تولید نرمافزارهای قرآنی شکل گرفت. محصول دوم او نیز مائدة 2 نام گرفت که به واقع درسه جامعی از آموزشهای قرآنی است. او اکنون مشغول آمادهسازی نهایی کتابی با موضوع «مصوت و صداسازی» است که به شکل آکادمیک و علمی بحث مذکور را مورد بررسی قرار میدهد. این کتاب در حدود 180 صفحه تنظیم شده و شامل بخشی از اطلاعات و مقالات تکامل یافته موجود در نرمافزار مائدة 2 است که به قلم خود او به نگارش در آمده و به زودی در بازار نشر قرار میگیرد.
استاد یوسفی مطالعاتی نیز دربارة زندگی و سیرة حضرت فاطمه زهرا (س) به صورت نیمه تمام به انجام رسانده که امید دارد در فرصت مقتضی به تکیل آن نیز توفیق یابد.