نام : مهدی
نام خانوادگی : خواجه پیری
تاریخ تولد : 1334
سال انتخاب : 1399
برگزیده شده در حوزه : پژوهش
منتخب دوره : بیست و پنجم
مهدی خواجه پیری
متولد ۱۳۳۴ تهران
رشته انتخابی : تحقیق و پژوهش قرآنی
تصیل دروس حوزوی در مدرسه مجتهدی تهران و حوزه علمیه قم
اخذ مدرک دکتری از دانشگاه لکهنو در رشته تاریخ تمدن و فرهنگ عرب
کسب درجه افضلیت از مدرسه اجمل العلوم اهل سنت در کشور هندوستان
آثار و فعالیتها
- مرمت و آفت زدایی بزرگترین قرآن موجود در هند
- برگزاری نمایشگاه قرآنی در آرشیو ملی هند با حضور معاون رئیس جمهور هند
- برگزاری نمایشگاه قرآنی در دانشگاه جامعه ملیه اسلامیه هند، ماه مبارک رمضان سال 1394
- برگزاری نمایشگاه قرآنی در دانشگاه جامعه ملیه اسلامیه هند، ماه مبارک رمضان سال 1396
- برگزاری نمایشگاه قرآنی در کتابخانه و موزه سالار جنگ با موضوع قرآن و عترت
- برگزاری نمایشگاه قرآنی در خانه فرهنگ جمهوری اسلامی در سه نوبت
- برگزاری نمایشگاه قرآنی در خانقاه منعمیه شهر بتنا – ایالت بیهار هند
- شرکت در دو دوره نمایشگاه بین المللی قرآن درایران
- احیای متون کهن و کتب اسلامی با خلق روشهای نوین در مرمت و آفت زدایی نسخه‌های خطی از جمله همانندسازی و مرمت قدیمی‌ترین نسخ خطی نهج البلاغه‌های جهان.
- پایه‌گذاری «مرکز تحقیقات فارسی» در خانه فرهنگ جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۶۲ همراه با سید احمد حسینی و مدیریت این مرکز.
- چاپ فهرست نسخه‌های خطی عربی و فارسی کتابخانه ندوت العلماء لکهنو در دو جلد، فهرست نسخه‌های بهوپال و اشاعت کشمیر، پاسداران زبان و ادبیات فارسی در هند و فهرست کتابخانه راجا محمودآباد.
- احیای مزار قاضی نورالله شوشتری در شهر آگره در کشور هندوستان.
- تأسیس مرکز میکروفیلم نور در دهلی نو سال ۱۳۷۴ به دستور آیت الله خامنه‌ای(مد ظله).
- تهیه میکرو فیلم و عکس از ۶۰ هزار نسخه خطی و ۲۰ هزار نسخه چاپ سنگی و سربی موجود در کتابخانه‌های هند. نظارت بر ۶۲ فهرست نسخ خطی کتابخانه‌های هند به‌زبان‌های فارسی، عربی، اردو و انگلیسی.
- نظارت بر ۲۷ فهرست تفصیلی نسخه‌های خطی کتابخانه‌های دانشگاه اسلامی علیگر، درگاه پیر محمد شاه، کتابخانه اداره ادبیات اردو حیدرآباد به زبان فارسی و تهیه تمامی این فهرست‌ها به زبان انگلیسی و ۸ جلد فهرست نسخه‌های عربی کتابخانه‌های آصفیه حیدرآباد و کتابخانه جامعه ملیه اسلامیه دهلی.
- تألیف کتابهای «علامه میر حامد حسین»، «تاریخ تشیع در هند» و «سنگ نوشته‌های اسلامی بر احجار حیدرآباد و گولکونده»